... İstediğin her şeyi almaya ve yapmaya gücün olduğunda yaşamak için bir sebebi kalmıyor insanın. Yine de bir şekilde böyle yaşayarak sekiz yaşıma kadar geldim. O gün geçirdiğim trafik kazasında bacaklarımın ikisini de kaybettim. Tekerlekli sandalye hayatımın en önemli parçası haline geldi.
Eskiden parayla her şeyin çözülebileceğini düşünürdüm. Ama değilmiş. Zenginliğim ayaklarımı geri getirmedi. Giydiğim pahalı giysiler tekerlekli sandalyeyi kapatmaya yetmiyor. Aldığım o ayakkabılar kirlenmeden, kullanılmadan çöpe gidiyor.
Bir zamanlar bana özenen fakir çocukların koşarak oyunlar oynamalarını izliyorum ara sıra. Ama onlar bilmiyorlar ki benim de artık tek istediğim onlar gibi olabilmek..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder