Kısa Film-Karakter Kurgulama

... Dileğim gerçekleştiğinden beri parktaki insanların alay konusu olmuyordum. Zengin olduğumdan beri her istediğim gerçekleşiyordu. Bir şey hariç. Yürümek. Bazen parka gidiyorduk. Orada benim yerime geçen çocuğu görüyordum. Ne zaman görsem gülüyordu. Onu öyle gördüğümde kaybettiğim şeyin değerini anlıyordum. Her gece yattığımda tekrar yürüyebilmek için dua ediyordum. Fakat sabah uyandığımda tekerlekli sandalye beni bekliyor oluyordu. Önceden daha kötüsü olamaz derdim. Fakat aslında ne kadar değerli bir şeye sahip olduğumu yürüyemediğim zaman anladım. sabah uyandığımda yatakta değil de çimlerin üzerindeydim. Giysilerime baktığımda giysi denemeyecek paçavraları gördüm. Tekrar yürüyebildiğimde ise hiç bu kadar mutlu olmamıştım.